بسترم
صدف خالی یک تنهایی ست
و تو چون مروارید
گردن آویز کسان دگری.
هوشنگ ابتهاج
را از بزرگترین شاعران معاصر و در تعبیری او را حافظ زمانه نامیده اند. از ویژگی های شعر ابتهاج
پیوند با زمانه و مشکلات آن است.
سایه ها زیر درختان در غروب سبز می گریند
شاخه ها چشم انتظار سرگذشت ابر
و آسمان چون من غبارآلود دلگیری
باد بوی خاک باران خورده می آرد
سبزه ها در رهگذر شب پریشان اند
آه، اکنون بر کدامین دشت می بارد؟
باغ، حسرتناک بارانی ست
چون دل من در هوای گریه سیری.
موضوعات مرتبط: روایات وداستـــــــان ها
برچسب‌ها: گریه , هوشنگ ابتهاج
تاريخ : شنبه 31 خرداد 1393 | 12:48 | نویسنده : نبی رحیم زاده |
