از سکوتم می نویسم تا بدانی خسته ام
بی هوایت کنج پستوهای غم یخ بسته ام
بی تو بی تابی در این برزخ به جانم خیمه زد
من هنوز این بغض را از رفتنت نشکسته ام
با خیالت روزها را بی صدا سر می کنم
بی تو دارم بی کسی را تازه باور می کنم
در نبودت، زیر رگباری از این تنها شدن
عاشقانه خاطراتم را چو سنگر می کنم
از کلامم هر کسی شیدایی ام را خوانده است
یاد چشمانت مرا از هر نگاهی رانده است
ساعتم از تیک تاکش، با نبودت ایستاد
برگ تقویمم در آن روزی که رفتی مانده است
کاش بودی تا بهارم غرق بی رنگی نبود
کاش در تقدیر ما دوری و دل تنگی نبود
بی تو جانم را به لب می آورد آشفتگی
سرنوشتم کاش قلبش این چنین سنگی نبود
فاطمه طاهریان
موضوعات مرتبط: روایات وداستـــــــان هانگاه هــــا ونظـــــرها(برگزیده هـــا)
برچسب‌ها: باور بی کسی
چروکیدند و بى صدا افتادند
تو رفتى و دانه هاى اشک از چشمه ى دلم جوشیدند و گونه هاى داغ مرا خیس خیس کردند.
تو رفتى و گنجشک ها نبودنت را باور کردند یکى یکى پر کشیدند و رفتند
تو رفتى ودلتنگى ها خود را به صفحه ى سفید دفتر رساندند و شعر شدند
تو رفتى و قلم ها گریستند و گریه ها برکاغذ خشک شدند وکاغذها
روزنامه شدند و همه فهمیدند نبودنت را
حتى ابرها هم طاقت نیاوردند و در پاییزى ترین روز سال گریه را سر دادند.
رفتى و من هنوز منتظرم بادبوى پیراهن تو را برایم هدیه بیاورد
شاید دوباره چشمانم روشن شدند و تو را دوباره در غزلى آ فریدم.
" با قلم توانای استاد جلال کوهى "
موضوعات مرتبط: نکتــــــــه ها وپنــــــــــــدهاروایات وداستـــــــان ها
برچسب‌ها: تو رفتى و سکوت جوشید و فریاد نبودنت را سر داد
کاش خورشید غروب نمی کرد به این زودیها
کاش کشتی عمرت سلامت می رسید به این ساحل ها
تا من تمام حر ف های دلم را برایت می خواندم
آنقدر در خلوت تنهایی ام برایت شعر سرودم
که نگو آنقدر در شب های تارم برایت ستاره چیدم
که نگو آنقدر چشم براهت ماندم وگریستم
که رودخانه ی چشمانم خشکید آنقدر در کنار جاده ی زندگی ایستادم
تا شاید تو را در کوچه پس کوچه های تنهایی بیابم
اما اما افسوس در آن غروب نحسی که خسته وتنها
دفتر زندگیت در بی کسی های تخت بیمارستان به پایان رسید
خورشید عمر تو غروب کرد و تو ستاره ای شدی
در دل سیاه شب و خاطره ای غم انگیز
که همیشه در دل تنها و شکسته ی من باقی مانده ای
موضوعات مرتبط: روایات وداستـــــــان هانگاه هــــا ونظـــــرها(برگزیده هـــا)
برچسب‌ها: کاش خورشید غروب نمی کرد
در مجنون ترین هوای بهاری
باعاشقاته ترین بارش
بر جاده جنون
چه بی احساس...
درفراقت
در خود شکسته ام
آذرگرامی(میدخت) 
موضوعات مرتبط: نکتــــــــه ها وپنــــــــــــدهاروایات وداستـــــــان هانگاه هــــا ونظـــــرها(برگزیده هـــا)
برچسب‌ها: درفراقت در خود شکسته ام
باز هم من و شب و دلتنگي
اي چرخ گردون
چه بيرحمانه ميزني مرا
و چه وحشيانه ميكشي دلم را
و چه مظلومانه ميگريم من
من محكوم هر شب طناب دار تو ام
معصوم ترين محكوم تاريخ
بي هيچ گناه و بي هيچ دفاعي
محكوم ميكني مرا و معدوم ميكني مرا
و آخرين خواسته ام مجالي براي گريستن است
و اماني براي باريدن
ذره ذره آب مي شود دلم
و قطره قطره ميچكد از چشمانم
و چه بي احساس مينگري اشكهايم را
و چه پيروزمندانه ميخندي به خم شدنم ، به شكستنم ، به پوسيدنم
سپيده ميدمد و من بار دگر از دستان بيرحمت ميگريزم
ولي اين پايان راه نيست
بازي سرنوشت را تو ميگرداني
و من چه معصومانه ميلرزم از ترس رسيدن شبي ديگر
موضوعات مرتبط: نکتــــــــه ها وپنــــــــــــدهاروایات وداستـــــــان هانگاه هــــا ونظـــــرها(برگزیده هـــا)
برچسب‌ها: بازی سرنوشت
دالگه شعری به زبان کردی با قلم رسای استاد ارجمند خانم آذر گــرامـــــی که بمناسبت روز مادر به پاس قدر دانی از زحمات بی بدیل تمامی مادران عزیز سروده است.
دالگه
لاوه لاوه د که م دایه پیره گەم
کیوه سبورم پر له نیورەگەم
شەوان تا وە روژ پڕڵه پەژاڕه
ڕوڵد خم نێونێ تەکی شەواڕە
دەسد دەس نەماز رۆو قولەناز
ۆەسادە دەلی خوەنیدن نەماز
دۆای دیگران دۆای اه وه ڵێو
دۆاێ رولیلد ساحل جه مێو
قەسم خێون سلح داوان پاکت
جیەگەنازم سینە پڕچاکت
کیوه بیسەتێون شه ر مه نده سه برد
فڕهاد تعزیم کید;عشق ە چۆ خوەرد
دنگ وارانی,نم نم واریدەن
عشق و محبت ڵەدڵ کاڕیدەن
اڕای شادێ دڵ وه زوڕ خەنیدەن
بەذرەدەل تەنگی ڵەدل کەنیدەن
ئورە ۆەهاڕی دیدەێل ێسرینەد
شاهدەدرددڕخ پر چینەد
بهیشت ئرزانی ژیرەپای ته نه
فرشتە خودا هوا خا ی ته نه
سەرم سەرینه سەرە پەر دردد
دەلم قورۆانی هناسە ێ سڕدد
دەلد هڕ خوشود سەرد سەلامت
مە بوم وه نزرد هر نیود ملامت
خاک ژیڕەپاد سێوڕمی چەوانم
مختاج دوعام,درددڵە گیانم
ترجمه در ادامه مطلب 
موضوعات مرتبط: روایات وداستـــــــان هانگاه هــــا ونظـــــرها(برگزیده هـــا)
برچسب‌ها: دالـــگه
زمستان که از راه مي رسد
ياد گرمى دستان تو مي افتم.
نيستى تا ببينى
چقدر بى تو سردم
چقدر پر از دردم
اجاق شعرم کور است
و لبخند شبانه ام تلخ
کلبه ى خيالم پر از اندوه
و کشتزار غزلم خشکيده
خورشيد از پشت کوه ذوقم طلوع نمى کند .
درختان باغ سپيدم خشکيده اند و چشمه ى اشکم بى آ ب.
يلدا که آ مد
ياد گيسوان سياه بلندت افتادم که چه شاعرانه به مواجى آ بشار بر شانه هايت ريخته بود.
تو که بودى يلدا نه تاريک بود نه بلند .
تو که بودى همه جا مهتاب بود و ستاره باران .
بى تو ستاره ها کوچيدند و باران هم به فراموشى سپرده شد.
يلدا چه زود آ مدى و چه زود رفتى....
« استاد جلال کوهی »
موضوعات مرتبط: نکتــــــــه ها وپنــــــــــــدهاروایات وداستـــــــان ها
برچسب‌ها: فراموشی باران
هرگاه بر مزارت می نشینم تازه معنای زندگی را می فهمم که چیست و چقدر
بی ارزش است؟با نگاه به تمثال جوانیت که از ظلم وجور روزگار غبار گرفته ؛
آتش درد زخمهایی که در سینه ام لانه نموده شعله ور می شود. وقتی به
چشمانت نگاه می کنم مظلومیت کودکیت را می بینم که با با تو را به من
امانت داده بود.مظلومیتت گویای آن است که گویی غریبیم را به بلندای
زادگاهم وآرزوهایم را به سفرهای همیشگی وبی پایانم می سپارم تا شاید
پاکترین ودلسوزترین بستگان و دوستانم برایم اشک بریزند.
میدانم اشک غم از چشمان خواهرانم شعله ور است وبرادرانم باید این غمها
را با خاکستر صبر بپوشانند.
نعمت جان ! نیک میدانم که اشک های مرا فقط کلمات دیده اند؛با رفتنت
نه تنها چشمانم که در فراقت لبخندم هم گریه شده است.
بعد تو سرم را بر سینه واژگان گذاشته ام وکتابی گشته ام از غم که پایان
ندارد. بدان که با رفتنت بزرگترین کلمه ای را که به من آموختی اشک بود
وغم ؛بدان که پس از آن وداع غریبانه وناباورانه درآن غروب غم انگیز ایستاده
جان سپرده ام در حالی که درگاه منزلم در حیرت گامهایت وا مانده است.
برادرم! هیچ دوست نداشتی برای یک بارهم نگاهی برما بعد از خود اندازی؛ و
چگونگی غرق شدنمان را در دریای غم از دست دادنت بنگری
حس غمگینی که من در سینه دارم در سینه دیگران کمیاب است.دستهایم
بسیار خسته اند! چه کسی میداند هم صحبتی شمع با شب را وچه کسی
میداند که سفر دل به انتظار برادر چه طاقت فرساست.به آنانکه دل بسته
بودی ناجوانمردانه بجای سیب؛ سنگ در بغل دارند تا روحم را بیازارند.
برادر یگانه ام،می روم از کنار تو
می روم ونمی رود، از نظرم بهار 
موضوعات مرتبط: روایات وداستـــــــان هانگاه هــــا ونظـــــرها(برگزیده هـــا)
برچسب‌ها: کتاب بی پایان غم من
تا بیایی وا رهانی این گدا را
من برون ازخویشم ودردام حسرت
مستِ مَی کن روی زیبایت، خدارا
عیب عاشق کردم وآگه نبودم
مه زدیدارت بدراند قبا را
تاب گیسویت به یغمابرده دل را
چین زلفانت بیاراید صبا را
چشم نرگس ازپریشانی خجل شد
تاکه دیدآن مهرِچشمِ دلربارا
طرّه ی شب رنگ پاییزی به خودداد
تاهویدا کرد چشمانت ادا را
رنگ رخسارم دلیلی بر بلایم
همچومجنون هجرلیلی کشت مارا
باغ وصلت ازخداخواهم وباید
روزوشب آمین بگویم این دعارا
موضوعات مرتبط: روایات وداستـــــــان هانگاه هــــا ونظـــــرها(برگزیده هـــا)
برچسب‌ها: باغ وصل ( غزلی زیبا از جواد صیادی )
له وینه ى پیره دارى ؛ له رزم وه ده س واوه
ساتى بنیشه لامان؛ بى ت حالم خراوه
گرى بنیش و گوش به ى ؛ بزان بى ت چوه کیشم
چه نى خه مینم هه ر شه و ؛ ره نج م بى حساوه
بنوور وه حال زارم؛ له ناو ئى شاره ته نیام
بى ت چه وم نیه خه فى ؛ بخوه ن ت لاوه لاوه
بیلا بیونم چه وه یلد؛ هه ساره گه ى شه وه یلم
تا هه م له نوو مه س بکه م ؛ چه وه یل ت شه راوه
دلم وینه ى مه لیوچگ ؛ له دام ت ئه سیره
نایده و دیارى یه ى شه و ؛ له داخ ت کوواوه
ره حمى ئه گه ر بکه یدن ؛وه ئى فه قیره یه ى جا
وه جى دیورى نیه چودن ؛ ت خوه د زانى سوواوه
وه ختى ک مانگ ئلایدن ؛ یه ى شه و له به رزى کاوان
به و ره و له ئى هنازه ؛ شه رى بخه له ى ناوه
استاد جلال کوهی
موضوعات مرتبط: روایات وداستـــــــان هانگاه هــــا ونظـــــرها(برگزیده هـــا)
برچسب‌ها: هه ساره گه ى شه وه یلم (استاد جلال کوهی)
