باتوام کهنه رفیق
باتوام سمیه جان
باتوام بانوی مهر
باتوام اسوه ی صبر
باتوام اسوه ی نجابت
باتوام عزیز دل
سمیه
سمیه جانم
درکنارت بودن را تجربه میکردم و اینک نبودنت فراق رابه تصویر میکشد
دیروز خورشید آسمانم به امید مهر تو می تابید و اکنون آتش میزند بر بغض نشسته بر گلویم
بی تو با خاطر اتت چه کنم؟؟؟
بهار رابه کی سپردی سمیه جان؟
محمد عزیزم را به دست کی دادی؟
تو که یک لحظه ازبهارومحمد دور نمی شدی عزیز دلم
آه سمیه
آه
ای وای من خواهر خوبم
بیدار شو عزیزجانم
قلمم یاری نمیدهد اندوه دلم را بنویسم
بانوی مهر
اسوه ی نجابت
سمیه خواهر خوبم
چه ناباورانه رفتی عزیز دلم
شاید باور نکنی که پاره ای از وجودم با رفتنت نابود شد
سمیه معلم فرهیخته
ای مهربان خواهرم
چه بگویم در فراقت
که هنوز هم رفتنت را باور ندارم
سمیه بانوی نجابت
با خاطر اتت چه کنم
با پیامهای مهربانیت چه کنم
سمیه جان
من هنوز هم چشمم به گوشیست
و منتظر حرفهای دلنشینت هستم
شاید باور نکنی
که قناری کوچکی که از مهر تو در گلویم لانه کرده
ناباورانه در فراقت مرثیه سرایی میکند
آه خواهرم
آه سمیه
آه عزیز دلم
موضوعات مرتبط: نکتــــــــه ها وپنــــــــــــدهادل نوشتـــــه های مننگاه هــــا ونظـــــرها(برگزیده هـــا)
برچسب‌ها: با تــــــوأم سمیّـــــــــه جان؛سمیه رحیم زاده
باز مرداد از راه رسید همان ماه شومی که رفتن تو را ودرام آه وغم مرا رقم زد.
گرچه پنج سال ازپرواز بی بازگشتت میگذرد
ولی غم فراغت همچنان باقی است
پنج سال پیش در عصر روز نحسی ازپشت یک تنهایی سوزان و غمناک در شهرغریبه ها برای همیشه به سفررفتی .اگرچه درعنفوان جوانی
بودی و هزاران هزار آرزوبه دل داشتی،اما چه زود قلب پاکت از تپش ایستاد
و چه زود بالهای خسته ات غرق اندوه شد
گلهای عشق وامید وآرزوهایت همه نشکفته ،پرپر شد
آخر تو از مهر ومحبت پدر ومادر محروم بودی.ودستان پرمهرت هنوز محبت را جستجو می کرد
برادرم بعداز تـــــــــــــو
دلم چون برگهای زرد پائیزی پر از درد است
صدای خش خش برگهای زرد همراه تپش های قلبم آغاز می شود
روزها گذشت،هفته ها گذشت،ماه ها گذشت، سال ها را می شمارم پس چرا تازه ای ؟
رفتنت بوی کهنگی نمی دهد ،کاش کهنه می شد غم ندیدنت
رفتی و من دلتنگ شنیدن صدایت
چرا زود از زندگی خسته شدی تو که بسیار جوان بودی وپر ارزو.این همه شتابت برای چه بود؟
چه زود حسرت نداشتنت را تجربه ام کردی.
موضوعات مرتبط: روایات وداستـــــــان هامناسبتهـــــــــــــا
برچسب‌ها: غم فراغت همچنان باقی است
به سکوت سرد زمان
هر دمی چون نی از دل نالان شکوه ها دارم
روی دل هر شب تا سحرگاهان با خدا دارم
هر نفس آهی ست کز دل خونین
لحظه های عمر بی سامان می رود سنگین
اشک خون آلودم دامان می کند رنگین
به سکوت سرد زمان
به خزان زرد زمان نه زمان را درد کسی
نه کسی را درد زمان
بهار مردمی ها دی شد
زمان مهربانی طی شد
آه از این دم سردی ها خدایا
نه امیدی در دل من
که گشاید مشکل من
نه فروغ روی مهی
که فروزد محفل من
نه همزبان درد آگاهی
که ناله ای خرد با آهی
وای از این بی دردیها خدایا
نه صفایی زدمسازی به جام می
که گرد غم ز دل شویم
که بگویم راز پنهان
که چه دردی دارم بر جان
وای از این بی همرازی ها خدایا
وه که به حسرت عمر گرامی سر شد
همچو شراری از دل آذر بر شد و خاکستر شد
یک نفس زد و هدر شد
روزگار ما به سر شد
چنگی عشقم راه جنون زد
مردم چشمم جامه به خون زد
دل نهم ز بی شکیبی
با فسون خود فریبی
چه فسون نا فرجامی
به امید بی انجامی
وای از این افسون سازی خدایا
«جواد آذر»
موضوعات مرتبط: نکتــــــــه ها وپنــــــــــــدهانگاه هــــا ونظـــــرها(برگزیده هـــا)
برچسب‌ها: به سکوت سرد زمان
دلم می خواهد که بنویسم
بنویسم برای قلبی که شکست...
ودستی که دیگرتوان نوشتن ندارد...
و ذهنی که دیگر یارای فکر کردن نداشت...
بنویسم
ازسرابی که همه هستی ام را به یغما برد...
و از طوفانی که خانه آرزوهایم راویران ساخت...
خانه ای که خراب شد کاخ آرزوهایم بود...
بنویسم
ازبغض..
ازسکوت..
ازهرآنچه باید بشکند..
و شکسته شد .....
و هنر هیچ بند زنی آن را بند نزد....
بنویسم
از دردهای التیام نیافته...
ازبغض های بی صداشکسته...
از خفقان در گلو مانده .....
بنویسم
ازتنهایی...
از خودم بنویسم
ولی افسوس که نه قلم یاری می کند
نه ذهنم به یاد می آورد
نه انگشتانم یارای رقصاندن قلم
موضوعات مرتبط: نکتــــــــه ها وپنــــــــــــدهاروایات وداستـــــــان ها
برچسب‌ها: دلم می خواهد که بنویسم
در فصل بهاران زمزمه ی جویباران در دل گشت و صحرا طنین انداز گشته و با عبور خود فرشی
از سبزه و چمن در پهنای زمین می گستراند و لبخند شکوفه ها بر روی درختان نمایان می گردد
و آوای بلبل حزین از گوشه و کنار باغ به گوش میرسد .
به دنبالش گرمای تابستان دلهای سرد و افسرده را گرم کرده و با شعله های عشق حقیقی
آشنا می سازد اما فریاد از آن روزی که باد سرد پاییزی وزیدن گرفته و در غروبی سرخ و خونین
با خورشید طعم وداعی تلخ را می چشیم و ابر های رنگ پریده را میبینم که در آخرین لحظاتی
که خورشید پرتوهای زرینش را به موجودات می تاباند اطراف او حلقه زده تا شاید مقداری از آن
مهر و عطوفت را و گرمی را از آن خود گردانند
و هنگامیکه عروس فصلها چادر سفید و نقره فام خود را بر روی زمین پهن کرده تا جذابیت خود را
عرضه نماید و بر دیگر فصلهافخر بفروشدکه آری!پاک ترین و صمیمی ترین عشقها در من است
زیرا سپیدی نشانه ی پاکی و عشق حقیقی می باشد.
من و تو باید از این چهار عروس جواهرپوش یکی را انتخاب کرده و تا ابد همچون او باشیم. ولی آیا
به حقیقت کدامین بهتر است؟!
بهارسبزکه شادابی و طراوت را می آورد؟ یا تابستان که گرما و صمیمیت را؟ و پاییز که تلخی و
شیرینی وداع و سلام را می آموزد؟ یازمستان را که پاکی و صداقت را نوید می دهد؟!!!
موضوعات مرتبط: نکتــــــــه ها وپنــــــــــــدهانگاه هــــا ونظـــــرها(برگزیده هـــا)
برچسب‌ها: کدامین فصل؟
در سکوت هم آوازم شدی و در غربت یکه ترین تکيه گاهم
در منجلاب تنهایی تنهایم مگذاشتی
و در غروب غم گرفته ی لحظه هایم
طلوعی تازه به ارمغانم آوردی
عاشقانه هایم از تو و برای توست
خدای مهربانم!
امروز مثل همیشه محتاج توام....
موضوعات مرتبط: نکتــــــــه ها وپنــــــــــــدهانگاه هــــا ونظـــــرها(برگزیده هـــا)
برچسب‌ها: خدای مهربانم
در گذر ایام ،روزگار نبودنت را برایم دیکته می کند و نمره ی من باز می شود
صفر هیچ وقت نبودنت را یاد نمیگیرم در فراقت سکوت میکنم آنقدر
که فراموش کنم حرف زدن را دیگر کار من از فریاد و حرف گذشته است
اکنون گوشه ای ساکت مینشینم و دیگران را با نگاه خسته ام دنبال میکنم
حتی اشکهایم هم طعم خاک گرفته اند گمانم در دلم خاطرات تو را دفن میــکنند.
واین شعر زیبای فریدون مشیری مناسب حال من است
درون سینه ام صد آرزو مر
گل صد آرزو نشکفته پژمرد
دلم بی روی او دریای درد است
همین دریا مرا در خود فرو برد
موضوعات مرتبط: روایات وداستـــــــان هانگاه هــــا ونظـــــرها(برگزیده هـــا)
برچسب‌ها: دریای درد
ﺩﻭ ﺳﻪ ﺗﺎ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ
ﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﻋﺠﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻬﯽ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ
ﮔﺎﻩ ﺧﺸﮏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻬﯽ ﺷﺮﺷﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮﺩ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮﮒ
ﺑﻪ ﺷﻔﺎﺑﺨﺸﯽ ﯾﮏ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻗﻮﺱ ﻭ ﻗﺰﺡ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭد
ﺯﻧﺪﮔﯽ آﻥ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﻮﯾﯽ
ﯾﮏ ﺳﺮآﻏﺎﺯ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭد
زندگی کن
ﺟﺎﻥ ﻣﻦ، ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ
ﺭﻭﻧﻖِ ﻋﻤﺮِ ﺟﻬﺎﻥ، ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﯽ ﮔﺬﺭﺍﺳﺖ
ﻗﺼﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺎ
ﺑﺮﮔﯽ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺭﺍﺯ ﺑﻘﺎﺳﺖ
ﺩﻝ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ، ﮔﻞ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﺩ
ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﻧﮓ ﺧﺰﺍﻥ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ
ﻫﻤﻪ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﺖ؛ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻮﭺ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﻫﺎﺳﺖ…
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮﺗﺎهى
موضوعات مرتبط: نکتــــــــه ها وپنــــــــــــدهانگاه هــــا ونظـــــرها(برگزیده هـــا)
برچسب‌ها: زندگی
جز درد فراق تو نوشتن را بلد نیستم هرچند قلم را در برلوح سفید می چرخانم
، لیک جز دلتنگیهایم چیزی در ذهن قفل شده وکوتاهم خطور نمی کند بناچار
این شعر زیبا را از شاعر توانمند فاضل نظری انتخاب نمودم
جهنمی شده ام، هیچ کس کنارم نیست
نهال بودم و در حسرت بهار! ولی
درخت می شوم و شوق برگ و بارم نیست
به این نتیجه رسیدم که سجده کردن من
به جز مبارزه با آفریدگارم نیست
مرا ز عشق مگویید، عشق گمشده‌ای‌ست
که هر چه هست ندارم! که هر چه دارم نیست
شبی به لطف بیا بر مزار من، شاید
بـرویـَد آن گل سرخی که بر مزارم نیست...
موضوعات مرتبط: روایات وداستـــــــان ها
برچسب‌ها: مپرس حال مرا! روزگار یارم نیست
رنج زندگی مرا پر کرده است ٬ دستهای مرا از پشت بسته است ٬
قدمهای مرا زنجیر کرده است و نفسهایم نیز از میان زنجیر ها به درد عبور می کنند
تمام زندگیم را دلتنگی پر کرده است
عمیق ترین درد ها و رنجهای عالم را در رگهایم جاری کرد
پشت چشم‌هایم به خواب رفت اندوه ندیدن ونبودنت.
همه ی عمر داغ تو بر پیشانی و دلم نشسته است و مرا می سوزاند .
غم تو نمایش زندگی مرا چنان در هم پیچید
که هرگز از آن بیرون نیایم
حالا من ماندم و دلی سرشار از غم که صبوری نمی‌داند
برای خداحافظی زود بود ؛ما هنوز به سلام نرسیده بودیم..!
موضوعات مرتبط: دل نوشتـــــه های منروایات وداستـــــــان ها
برچسب‌ها: برای خداحافظی زود بود
